Marlies Allewijn (1977) is auteur van o.a. Ze was 16 en De Meid.
Op 4 maart verscheen Marlies’ nieuwste historische roman VIND ME AAN DE ANDERE KANT bij uitgeverij HarperCollins Holland.
De Joodse Eva wordt na een ingrijpende gebeurtenis door haar moeder naar Berlijn gestuurd om daar als verpleegkundige te gaan werken. Hoewel de stad bruist, voelt ze zich eenzaam. Totdat ze de flamboyante Itzhak ontmoet. Hij laat haar niet alleen een andere kant van de stad zien, maar ook van de wereld en van het leven. Eindelijk durft ze te zijn wie ze werkelijk is.
Als Hitler aan de macht komt, verandert Berlijn echter in een levensgevaarlijke plek voor mensen zoals Eva en Itzhak. Samen vluchten ze naar Nederland, naar het conservatieve Zeeland. Maar het gevaar haalt hen in. Eva staat voor een onmogelijke keuze: kiest ze voor haar veiligheid of voor de liefde?
“Dit boek is meer dan een oorlogsroman. Het is een verhaal over identiteit, moed en de impact van keuzes.” Roos op Hebban.
“WAUW! Dit boek is zoveel meer dan de achterflap je doet vermoeden. Dit verhaal is gewoon niet kort samen te vatten. Een groot compliment aan schrijfster Marlies Allewijn dat zij zo’n prachtige historische roman heeft weten te schrijven.” De Boekenwurmpjes op Hebban.
Eerder verschenen:
Ze was 16 – Van deze roman werden meer dan 10.000 exemplaren verkocht.
Marlies Allewijn groeide op in het Zeeuwse Yerseke, maar woont inmiddels al langer in Amsterdam. auteur
Toen ze twaalf was kreeg Marlies de diagnose polyarticulaire juveniele idiopathische artritis, oftewel jeugdreuma. Deze zin probeerde ze tot enkele jaren geleden koste wat kost te vermijden in welke biografie of tekst dan ook. Maar sinds ze de semi-autobiografische jeugdroman SchEef (2012) schreef, moet ze constateren dat die reuma voor een groot deel heeft bepaald wie ze is geworden. auteur
De chronische ziekte – die ondanks het woord ‘jeugd’ nog altijd aanwezig is – sijpelt door in alle facetten van haar leven: liefde, opleiding, ouderschap, vriendschap, zelfwaarde, zelfvertrouwen, vrijheden, vrouw-zijn én haar werk. auteur
In haar (historische) romans spelen zowel Zeeland als Amsterdam regelmatig een rol. Maar nog belangrijker is dat Marlies in haar werk mensen een stem geeft die in veel verhalen een bijrol zouden spelen: de dienstmeid, de dochter uit een conservatief arbeidersgezin, de zieke puber. De personages breken los uit het leven dat voor hen bedacht is, om te kunnen worden wie ze zijn. Ze nemen controle, terwijl dat in hun positie niet vanzelfsprekend is.
Ja, Marlies is feminist. Ze wordt steeds bozer als ze in de schoolboeken van haar zoon leest dat mama net klaar is met eten maken als papa uit zijn werk komt; dat ze minder wordt betaald dan een mannelijke collega; of niet zeker weet of artsen die hartaanval bij haar wel zullen herkennen omdat onderzoek nog altijd gericht is op het mannenlichaam; dat ze niet zo moet zeuren, ze heeft toch gelijke rechten; ze toch even nadenkt over dat diepe decolleté voor ze de straat op gaat én dat ze nog steeds hoort – net als zo vaak door haar ziekte – dat kun jij niet, want je bent een vrouw.
En dus zet ze zich via haar werk in om aan te tonen dat gelijkheid niet voor iedereen zo vanzelfsprekend is en dat er nog veel te winnen valt op het gebied van emancipatie. Voor je rechten moet je strijden.
Voor schrijfwerk, interviews en dagvoorzitterschap kun je contact opnemen via het contactformulier.
Voor lezingen en schoolbezoeken kun je contact opnemen via De Schrijverscentrale
De Zeeuwse Neeltje Lokerse deed begin 20ste eeuw iets revolutionairs. Ze nam als dienstbode wraak op haar werkgever, de vader van haar bastaardkind. Midden op het Binnenhof in Den Haag schoot ze de man neer, met het doel aandacht te vragen voor het onrecht dat dienstbodes dagelijks overkwam. Neeltje werd een publieke heldin en werd zelfs vrijgesproken. Mede door haar toedoen werd de wet Loeff - waarin in onderzoek naar het vaderschap en alimentatie geregeld is- enkele jaren later gerealiseerd. De Meid is een biografische roman over het aangrijpende leven van deze intrigerende en stoere vrouw.
De zestienjarige Janna uit Zeeland moet in het voorjaar van 1944 plotseling gaan werken voor Duitse militairen. Als haar vrienden haar vragen ‘een klusje op te knappen’, zit Janna gevangen tussen twee uitersten; blijft ze haar werk voor de Duitsers doen, of kiest ze voor de onzekere zaak van het verzet?
Zeventig jaar later wordt de dan zestienjarige Amsterdamse Ize ‘verbannen’ naar Zeeland, waar haar oma woont. Ize zit zó niet te wachten op een zomer vol boeren. Dan vindt ze een foto van Janna, een meisje dat erg op haar oma lijkt. Als oma schrikt en haar vraagt ‘dit hele verhaal’ met rust te laten, is Ize’s nieuwsgierigheid gewekt.
Lieve Lou. Ik zou je eigenlijk moeten vertellen over het ongeluk. Dat het gebeurde op een regenachtige avond in november. Dat mijn lijf gebroken en kapot was. Dat ik moest revalideren. Dat ik zo moe werd van altijd maar sterk moeten zijn. Dat ik wel lachte maar het niet meende. Dat mijn ouders elkaar erna begonnen te haten. Dat mijn vrienden doorgingen met hun leven en ik stilstond. Maar ik doe het niet, want jij bent de enige bij wie ik de Robin van vóór de klap kan zijn. De Robin met leuke ouders, lieve vrienden en een lijf dat werkt. Zonder angst die constant aanwezig is. En daarom hou ik mijn mond. Nog heel eventjes. Oké? Bisous Robin.
Sari groeit op in de jaren zestig in een conservatief Zeeuws kustdorpje. Wanneer ze op haar zeventiende onbedoeld zwanger raakt, wordt ze gedwongen om afstand te doen van haar kind.
Iedereen doet alsof er niets gebeurd is, maar voor Sari wordt de situatie steeds ondraaglijker. Ze komt in opstand tegen haar autoritaire vader, haar volgzame moeder en zus, en de strenge regels en tradities.
Dan vertrekt Sari naar het roerige Amsterdam, waar jongeren zich afzetten, studenten actievoeren en de dolle mina’s opkomen voor vrouwenrechten. Lukt het haar om haar plek te vinden in een wereld die zo verschilt van alles wat ze gewend is?
‘De gedachten en gevoelswereld van Sari worden heel indringend weergegeven en daardoor zit je helemaal in het verhaal. Het boek heeft me geraakt en deed me beseffen dat we gelukkig zijn in deze tijd te leven en niet toen!’ – Boekhandelaar Margreet de Haan van boekhandel ’t Spui
‘Marlies geeft een stem aan vrouwen die ongelijkwaardig worden behandeld, onrecht dat leidt tot barsten in het leven van de hoofdpersoon.’ – Boekhandelaar Anthoni Fierloos van de boekhandels Paard van Troje en De Koperen Tuin
'Ze heeft zichzelf overtroffen. Ik vind het een ijzersterk boek.' -
Boekhandelaar Anne de Jager van boekhandel De Vries in Zierikzee.
Vergelijkbaar met Haar naam was Sarah, maar dan beter. - Boekenkrant
Ik las het in één adem uit. Zo levensecht. -
Gerdi Verbeet, voorzitter van het Nationaal comité vier en vijf mei.
In de trant van de tijd waarin het boek speelt, het einde van de negentiende eeuw, beschrijft Marlies Allewijn het waargebeurde verhaal van Neeltje Lokerse. Ze doet dat als een Emile Zola van onze dagen, in schrille, sociaal-realistische termen, met veel rauw verdriet. - John Jansen van Galen (het Parool)
Als het aankomt op het onder woorden brengen van gevoelens en ervaringen heeft Allewijn (red.) een groot talent. Neeltjes belevingswereld krijgt vorm in een doorleefde ik-vorm, waarin fraai verwoordde emoties en treffende beschrijvingen centraal staan. Daarmee heeft het boek ook op stilistisch vlak iets te bieden. -
Anne Claire Verham (Hebban.nl)